Over Mij
Ik heb mogen leren het leven ècht te willen leven. Met alles wat daarbij hoort.
Hilde
Ik heb mogen leren het leven ècht te willen leven. Met alles wat daarbij hoort: vreugde, liefde, maar ook pijn, afscheid, verdriet. Het vraagt moed elke keer weer op te dagen als jezelf en het leven volop te nemen zoals het is. Het onder ogen komen van dit alles maakt het leven niet gemakkelijker, wel veel kleurrijker! Ik heb mogen ervaren dat het lichaam een onuitputtelijke bronnen van wijsheid en transformatie is. Dat via energetisch en lichaamswerk je meer voelend, bezield en zingevend kunt leven. Mijn leven is een stuk liefdevoller, vrijer en meer verbonden geworden. Ook in dat wat pijn doet.
Ik ken het om door het leven te gaan geleid door mijn hoofd en gedachtes, met weinig contact met mijn lichaam en wat daar gevoeld wilde worden. Veel en hard werken, drinken en roken waren mijn vluchtroutes om maar niet te voelen. Als activist en later als diplomaat op gebied van seksuele rechten en vrouwenrechten stond ik op barricades en vloog ik de hele wereld over. Ik was succesvol en ambitieus, woonde samen en alles leek voor de wind te gaan. Voor de buitenwereld. Want van binnen werd ik steeds holler, eenzamer, uitgeputter. Er ontstond een groot gat tussen waar mijn lijf om vroeg en hoe ik mijn leven leefde. Ik verhardde – ook in mijn contact met dierbaren. Ik kreeg paniek- en angstaanvallen en sliep nauwelijks. Ik liep op allerlei gebieden vast: relatie, werk en gezondheid. Ik herkende mezelf niet meer en was ten einde raad. Maar de signalen die mijn lichaam gaf, negeerde ik. Totdat mijn lichaam echt “Ho” zei.
Het werd een zoektocht naar mijn unieke zieleweg in het leven.
Ik wist toen nog niet dat mijn lichaam zich in de grootste transitie bevond die je als vrouw zult meemaken. Het bleek dat mijn eicelvoorraad 20 jaar te vroeg was opgeraakt en zodoende was ik vervroegd in de overgang gekomen. Mijn lijf was klaar de rijpe jaren in te gaan en ik bleek onvruchtbaar. Ik was 32 toen ik dit nieuws kreeg. En ik voelde me in één klap oud, onvrouwelijk en onbestemd. En ontzettend alleen.
Ik had te doen wat ik het meest spannend vond. Naar binnen keren, en voelen. En uiting geven aan wat bij mij ten diepste leeft. Dit was geen gemakkelijke weg. Ik kwam zo veel pijn en verdriet tegen, echte rouw. Om geen kinderen kunnen krijgen, en een gevoel van verloren jaren. Om me vervreemd te voelen van leeftijdsgenoten die trouwden, huizen kochten, kinderen kregen. Ik worstelde met depressiviteit en een diep gewortelde eenzaamheid. Het werd een zoektocht naar mijn unieke zieleweg in het leven. Met mijn moederliefde, die zich uit via andere wegen dan kinderen op de wereld zetten. Ik voel nu: ik ben op die weg. Mèt deze pijn die bij me hoort.
De weg naar binnen ging ik via mijn lichaam. Ik ontdekte de vrije dans (5ritmes©, Open Floor Movement, Movement Medicine) waarin ik kon voelen en expressie geven. En kon oefenen in mezelf laten zien met alles wat er is, en daarmee in verbinding treden met anderen. In de dans kon en kan ik pijn en verdriet voelen èn vreugde en speelsheid. Het is voor mij nog altijd de meest bevrijdende lichaamsgerichte vorm om mezelf te kunnen zijn en me verbonden te weten.
Ook volgde ik de Driejarige Opleiding van het ITIP, School voor Leven en Werk. In het eerste blok van het eerste jaar voelde ik: hier ben ik thuis. Daar voelde ik dat mijn ziel vrij is van ziekte en vol liefde meer naar het licht wilde komen. Ik voelde me weer mèns. In deze opleiding kwam ik in contact met lichaams- en energetisch werk. Niet alleen mocht ik ervaren dat deze vormen heling voor mezelf brachten, ook ontdekte ik mijn gave om deze werkvormen in te zetten bij het helpen en begeleiden van anderen.
Mijn hartewensen riepen. Ik diende mijn ontslag in bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken om mijn dromen te kunnen leven met mensen te werken met hun worstelingen en verlangens middels dans en lichaamswerk. Ik volgde de tweejarige Energetische Opleiding en de Dromenopleiding bij het ITIP. Vandaag de dag werk ik met hart en ziel met mensen in mijn eigen praktijk en als co-begeleider bij het ITIP. Ik heb dankbare ervaring opgedaan als lichaamsgerichte begeleider met mensen met een verslaving die in een hersteltraject zitten. Ook bied ik met vreugde dans- en lichaamswerksessies en vrouwencirkels aan.
Via dans, lichaamswerk, stilte, natuur, ayurveda, taoisme, yoga, haptonomie, meditatie, zweethutten en tantra leerde en leer ik mezelf in mijn licht en schaduw kennen. Ik begon de zin te voelen van wat mij gegeven is door als jonge vrouw in de overgang te komen en niet mijn eigen kinderen te kunnen krijgen. Het is een weg geweest naar meer wijsheid en vertrouwen en het gaan van mijn eigen pad. Naar kunnen verbinden met mensen die vastlopen, rouw hebben, trauma’s hebben, depressie kennen, eenzaam zijn, verslaafd zijn, zich anders voelen dan anderen. Ik heb mijn eigen gevoeligheid leren omarmen en te zien als kracht.